Водяная мельница в деревне Городок. 2004 год. Рисунок Владимира Лукши.
Гарадоцкі май – святочны –
У белым вэлюме чаромхі,
А над возерам садочкі,
А ў царкве – званы-званочкі!
Млын стары адпачывае…
Замчышча вартуе тут
Усіх, хто мірна пражывае,
Так, мястэчка гэта – цуд.
Ні хмурынкі ў небе ясным,
І ў дзьмухаўцах – пагоркі.
Ветрык, ты сцяжынкай ляж мне
Да квітнеючай чаромхі.
Я іду, нібы да Бога,
І спявае наваколле!
Бо чым больш у душы любові –
Тым дабрэй душа, павольней!
Басанож у расе ступаю
Па палянах салаўніных –
І я ўсё благаслаўляю
Сэрцам, вершамі сваімі!…
Мой Городок
В лесу живёт начало
Божественной природы;
Нет суеты вокзалов,
Обид, нелепой моды!
В лесу моя деревня,
Причал мой – Городок,
Столетние деревья
И озеро у ног.
Прощай, кричащий город!
Надену джинсы, кеды
И на велосипеде
Я в Городок уеду.
Я буду там молиться
И ум лечить и сердце;
Душа моя – как птица,
Что в клетке перед дверцей…
Книга «Прызнанне ў любві і каханні: Літаратурна-мастацкі зборнік Вершаў паэтаў Маладзечаншчаны і малюнкаў Уладзіміра Лукшы» – Маладзечна: УП “Друк”. “Перамога”. 2004 год стр. 214.
